journalistiek over mondiale samenwerking

Bij een historische samenkomst van Afrikaanse leiders op de Keniaanse top hebben ze de Verklaring van Nairobi uitgegeven: een oproep om klimaatverandering wereldwijd tegen te gaan, met Afrika als belangrijke speler in het midden gepositioneerd.

 De Afrikaanse klimaattop, met mondiale voortrekkers, ingo’s, VN-instellingen, de private sector, het maatschappelijk middenveld, inheemse en lokale gemeenschappen, boerenorganisaties, jongeren en kinderen, vrouwen en academici… héél die top samen stuurde een helder bericht de wereld in: klimaatverandering is de grootste uitdaging voor de mensheid – en Afrika staat klaar om bij de oplossing te helpen.

De Verklaring van Nairobi begint met het onderkennen van de grimmige werkelijkheid dat Afrika sneller opwarmt dan andere continenten: het IPCC waarschuwt dat als die ontwikkeling doorgaat, Afrika in toenemende mate de impact ervan zal ondervinden, met aanhoudende droogte, overstromingen en bosbranden, als bedreiging voor economieën, zorg en onderwijs, voor vrede en veiligheid.

Je kunt het een harde herinnering noemen dat klimaatverandering niet een bedreiging uit de verre toekomst is, maar een crisis die nú miljoenen mensen op het continent treft en nog zal treffen. De Verklaring benadrukt dat hoewel Afrika historisch gezien niet voor de mondiale opwarming verantwoordelijk is, het wel de gevolgen draagt en voelt.

Afrika’s kijk op een klimaatpositieve toekomst

Wat de Verklaring van Nairobi eruit laat springen is de onvoorwaardelijke commitment aan een klimaatpositieve toekomst. De Afrikaanse leiders hebben samen het immense potentieel van het werelddeel benoemd als game changer in deze prangende kwestie. Met meer dan veertig procent van alle hernieuwbare-energiebronnen is Afrika klaar voor de uitdaging, om qua industrie competitief te worden èn andere regio’s bij hun net zero-doelen te helpen.

Sterker: Afrika’s natuurlijke rijkdommen, van de Congolese bossen tot de savanne-graslanden, positioneren het continent als een van de grootste koolstofputten op aarde. De Verklaring licht de vooruitgang dan ook uit die Afrikaanse landen hebben geboekt bij het bevorderen van land- en ecosysteemherstel.

De Verklaring is niet zomaar een bericht uit Afrika: het is een oproep aan de mondiale gemeenschap voor directe en collectieve actie. Afrikaanse leiders drukken de wereld op het hart de uitstoot in lijn met het Parijse akkoord te verminderen, de beloften van honderd miljard dollar aan jaarlijkse klimaatfinanciering te voldoen, kool uit te faseren en fossiele subsidies te stoppen – voor de groene toekomst van Afrika.