Categorie: Sarah Haaij
IMVO werkt alleen als bedrijven willen, niet enkel als ze moeten
Terwijl de roep om wetgeving op het terrein van Internationaal Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen (IMVO) toeneemt, houdt Pramit Chanda juist een heel ander verhaal. De landendirecteur van het Nederlandse Initiatief Duurzame Handel (IDH) in India denkt dat wetgeving en verplichting gedrag niet gaat veranderen. ‘Bedrijven moeten geloven dat ze zelf die verandering kunnen bewerkstellingen met de manier waarop ze zakendoen.’
‘Vrouwen zijn het slachtoffer én het begin van verandering’
Van Oeganda tot Tsjaad en Colombia gaan vrouwen de barricade op om te strijden tegen klimaatontwrichtende projecten in hun achtertuin. Hun boodschap: vervuilende olie- en gasinvesteringen, vaak gesteund door noordelijke landen, raakt vrouwen persoonlijk. ‘Ik kan niet over vrouwenrechten praten zonder het over milieu en klimaat te hebben.’
‘Tech-giganten weten dondersgoed waar hun kobalt vandaan komt’
De kobaltwinning in Congo brengt de lokale gemeenschap vooral problemen, zo blijkt uit onze reportage vanuit de kobaltregio Katanga. Hoe kunnen we die situatie verbeteren? Vandaag in deel twee van een drieluik over maatschappelijk verantwoord ondernemen in de kobaltketen: de internationale afspraken die al tien jaar klaarliggen, en de strijd van een bevlogen advocaat die tech-giganten ter verantwoording roept. ‘Ik heb veel zaken rondom kinderarbeid gezien, maar zo erg als deze zag ik nog nooit.’
Voor buren van de kobaltmijn brengt het ‘blauwe goud’ alleen problemen
Met de opkomst van elektrische auto’s, mobieltjes en laptops is ook de vraag naar kobalt geëxplodeerd. Meer dan de helft van dit ‘blauwe goud’ ligt in Congo. In een drieluik over maatschappelijk verantwoord ondernemen in de kobaltsector vandaag deel één: voor de lokale bevolking brengt de metaalwinning vooral problemen, vertellen inwoners van mijnregio Katanga. Buitenlandse bedrijven trekken de bodem leeg en laten de al arme gemeenschap nog armer achter.
In coronatijd schiet de noodhulpsector terug in oude reflexen
Noodhulp moet effectiever en meer lokaal worden georganiseerd, sprak de internationale gemeenschap in 2016 af. Voortaan zou een kwart van het hulpgeld zo direct mogelijk naar lokale partners gaan. De kloof met de praktijk is ‘schokkend’: o,1 procent van het corona-noodhulpgeld gaat rechtstreeks naar lokale ngo’s, voor wie inspraak en toegang tot fondsen tijdens de pandemie nog moeilijker lijkt te worden.
Lockdown-logeerpartij op bloemenbedrijf in Oeganda
Nederlandse ondernemers maken chocolade in Ivoorkust, kleding in Zuid-Azië en telen bloemen in Oost-Afrika. Hoe vergaat het de ondernemers over de grens in tijden van corona? Op bloemenbedrijf Wagagai in Oeganda logeren 500 werknemers op geïmproviseerde bedden. ‘Ze krijgen doorbetaald, geven niets uit en er is drie keer per dag te eten. Vergeleken met veel landgenoten die nu met onbetaald verlof zijn of gewoon op straat staan, is dat positief.’
De kledingindustrie aan een katoenen draadje
Een virus verspreidt zich over een dierenmarkt in China; het één na het andere land gaat in lockdown; kledingwinkels sluiten hun deuren; Europeanen shoppen minder mode en een Cambodjaanse kledingarbeider staat op straat. Als de coronacrisis iets duidelijk maakt is dat wel hoe diep we wereldwijd verweven zijn met elkaar. ‘Verantwoord ondernemen is daarom belangrijk, nu meer dan ooit.’
Wat doet de corona-pandemie met de ontwikkelingssector?
Investeren in internettoegang, cursussen online aanbieden en digitaal collecteren – flexibiliteit en aanpassingsvermogen zitten in het DNA van de sector. Maar de angst voor een massale uitbraak in landen met een zwakke gezondheidszorg is groot. Vier ngo-directeuren vertellen over de impact van de crisis op hun werk.
‘Ngo’s zijn nu boekhouders van verandering, in plaats van de motor’
Zowel Evelijne Bruning (The Hunger Project) als Yannick du Pont (Spark) wil de machtsverhouding in de hulpsector verleggen. ‘Nederland moet nu zeggen: over vijf jaar loopt niet één procent, maar een kwart van alle projecten via zuidelijk eigenaarschap, punt uit. En daarna driekwart.’ Een vraaggesprek.
Water als wondermiddel?
Een slokje water drinken, de wc doortrekken, handen wassen; het is allemaal even vanzelfsprekend. Totdat je je een keer terugvindt in Nepal vlak na de aardbeving, op een plattelandsschool in Kirgizië of in de migratieregio van Burkina Faso, dan is schoon water een kwestie van (over)leven. In 2030 moet iedereen toegang tot drinkwater hebben. Wat is de weg erheen? Drie experts vertellen.
Het tovermiddel van de hulp en handel-agenda
Vier jaar Dutch Good Growth Fund (DGGF) is vier jaar ‘goede groei’. Althans, dat was de belofte bij de lancering van het fonds. Zijn de hooggespannen verwachtingen rond het tovermiddel van de hulp & handel-agenda waargemaakt? En wat zijn de geleerde lessen nu het fonds wordt ondergebracht in de nieuwe investeringsbank Invest NL?
Vier keer dromen met Karimi
Een dag na de Italiaanse verkiezingen stemt de uitslag Farah Karimi – directeur van Oxfam Novib – wat somber. Maar het weerhoudt haar niet ervan om te dromen, over een toekomst met een eerlijker migratie- en vluchtelingenbeleid. ‘Niet migratie zelf, maar hoe we ermee omgaan; dat is een van de grootste thema’s van onze tijd.’ Karimi’s kijk op vier kwesties.
Vier keer dromen met Karimi
Een dag na de Italiaanse verkiezingen stemt de uitslag Farah Karimi – directeur van Oxfam Novib – wat somber. Maar het weerhoudt haar niet ervan om te dromen, over een toekomst met een eerlijker migratie- en vluchtelingenbeleid. ‘Niet migratie zelf, maar hoe we ermee omgaan; dat is een van de grootste thema’s van onze tijd.’ Karimi’s kijk op vier kwesties.
‘Wat we buiten Europa doen, is een gunst’
De toestand in Griekse tentenkampen frustreert ze, de UNHCR moet meer geld krijgen en de opvang in de regio moet beter geregeld; Malik Azmani en Eduard Nazarski zijn het onverwacht vaak eens. Al valt er voldoende te twisten voor het VVD-Kamerlid en de Amnesty-directeur in een gesprek over migratie. ‘Alle migranten “terugsturen” naar Egypte? Kom op, zeg!’
‘Laat de grenzen ademen’
Allebei zijn ze historicus, geboren in 1959 en beiden laten van zich horen in het migratiedebat: Leo Lucassen en Arend Jan Boekestijn. De eerste is bekend om zijn pleidooi voor opener grenzen, terwijl de tweede vindt dat migratie op gespannen voet staat met onze democratie. Maar in gesprek met Vice Versa in het Lloyd Hotel blijken de opiniemakers ook verrassend eensgezind.