journalistiek over mondiale samenwerking

Rwanda wordt als schoolvoorbeeld van een succesvolle ontwikkelingsstaat gezien: twintig jaar geleden lag de kindersterfte er nog vier keer hoger. Maar wie met interesse naar de statistieken kijkt, die ziet soms vreemde dingen: tussen 2008 en 2018 nam het aantal malariagevallen van zeven tot meer dan vijftig procent toe. Alexis Rulisa en Dirk-Jan Koch zochten het uit

‘Dirk-Jan reproduceert koloniale denkbeelden in zijn les’, schreef een student onlangs op een feedbackformulier. De steen des aanstoots: Koch had uitgelegd dat een deel van de Nederlandse kolonisatoren ècht dacht met iets goeds bezig te zijn. De nieuwe generatie in de ontwikkelingssector legt de taal en woorden onder het vergrootglas – is dat terecht of onterecht?

Juist in tijden van nood mogen we de realiteit van groeiende mondiale ongelijkheid niet uit het oog verliezen, schrijven Gerjan Agterhof en Anique Kanters van het samenwerkingsverband Building Change. Om de coronacrisis zo effectief mogelijk te lijf te gaan is alleen financiële steun niet voldoende en is óók belangrijk om te kijken naar het eigen internationale handelen van Nederland en beleidsincoherentie aan te pakken.

Velen zien in de coronacrisis een keerpunt en een kans voor bredere systeemverandering. Hierbij is kritische reflectie op de wereld om ons heen én op ons eigen handelen cruciaal, zeker ook voor internationale samenwerking. Barbara van Paassen deelt drie lessen om de randvoorwaarden te creëren, reflectie effectief te organiseren en dit om te zetten in het bijdragen aan duurzame verandering. Ook – of juist – in tijden van crisis.

Minister Kaag wil dat maatschappelijke organisaties uit het Zuiden meer het eigenaarschap krijgen in een volgend subsidiekader en dat Nederlandse organisaties een andere rol krijgen. Maar branchevereniging Partos gaat op basis van een enquête onder haar leden voorstellen om directe steun aan zuidelijke organisaties te ontmoedigen. Marc Broere vindt het jammer dat Nederlandse organisaties die laatste stap naar het delen van het eigenaarschap van de ontwikkelingsagenda niet durven te zetten.

Het klimaatdebat blijft steken in wat we binnen Nederland kunnen veranderen en raakt niet aan ons gedrag in het buitenland. Dat is een gemiste kans, vindt Danielle Hirsch van Both ENDS. Juist omdat ons handelsmodel zo invloedrijk en tegelijk vervuilend is, kunnen veranderingen in dat beleid ook meteen effect hebben.

Nu we richting de uitvoering van het Parijs-akkoord komen begint wereldwijd de druk toe te nemen. Belangrijkste reden, volgens Guido Deuzeman: Karl Marx is voorgoed terug op het wereldtoneel. Maakte hij met Piketty al een glansrijke rentree, de klimaatcrisis lijkt het ultieme verdelingsvraagstuk. Das Kapital, maar dan in een nieuw jasje: Das Klima.

Mensen voelen zich niet serieus genomen door overheid, politiek en maatschappelijke organisaties. Dat maakt ze sceptisch, óók over ontwikkelingsorganisaties. Bart Romijn, directeur van branchevereniging Partos, roept de sector op tot meer verbinding met de Nederlandse burger. ‘Luister naar mensen die zich buitengesloten voelen en bied handelingsperspectief.’

Wereldwijd zijn mensen de straat op gegaan om de vrijlating te eisen van de Oegandese zanger-politicus Robert Kyagulanyi, beter bekend als Bobi Wine. Hoewel de wietrokende gangster-rapper van weleer al wordt geportretteerd als ‘de grootste bedreiging voor President Museveni ooit’ zit die nog altijd stevig in het zadel, stelt Arne Doornebal in Kampala.

De Oegandese zanger-politicus Bobi Wine is vorige week gearresteerd en gemarteld. Hij vormt een grote bedreiging voor president Museveni omdat hij de stem van de jongeren vertegenwoordigt die verandering willen.  Selma Zijlstra, oud-redacteur van Vice Versa, heeft een bijzondere band met Wine en zijn vrouw Barbie. In dit persoonlijke blog vertelt ze over de man achter de rapper, die momenteel vecht voor zijn leven. En vraagt zich af wat de internationale gemeenschap kan doen.

De behandeling in de Tweede Kamer van de beleidsnota ‘Investeren in perspectief’ van minister Kaag kreeg afgelopen donderdag niet de discussie en de aandacht die het verdient. Wat zijn nu de ‘grondoorzaken’ van het feit dat een goede inhoudelijke discussie over de toekomst van het Nederlandse ontwikkelingsbeleid uitblijft? Marc Broere trekt een aantal lessen uit het chaotisch verlopen notaoverleg.

Weggestopt in de laatste alinea van de aanbiedingsbrief van de Nederlandse SDG-rapportage aan de Tweede Kamer, is volgens Gerjan Agterhof een potentiële aardverschuiving te vinden. Er wordt een toets aangekondigd die de negatieve gevolgen van Nederland op duurzame ontwikkeling in kaart gaat brengen. En dat is hard nodig.

Als laatste reactie op de nota van minister Kaag, vandaag de beurt aan Paul Hoebink -kenner van de geschiedenis van het Nederlandse beleid bij uitstek. Wat valt de Nijmeegse wetenschapper op? Volgens Hoebink stelt de nota vooral teleur vanwege zijn oppervlakkige analyse en weinig vernieuwende aanpak.

Morgen is het precies een jaar geleden dat She Decides werd gelanceerd op een conferentie in Brussel, het antwoord van Nederland op Donald Trumps Global Gag Rule. Irene de Vries huivert van de globale anti-abortus ontwikkelingen, maar geniet tegelijkertijd van de activistische tegenwind die hiermee oplaait.